Zapažena knjiga Voja Mačara, predratnog goraždanskog, a sada novinara u dalakoj Кanadi – PRIČE IZ BELOG GRADA

Vojo Mačar se od svojih najranijih novinarskih dana, u predratnom Goraždu, izdvajao po agilnosti, odlučnosti, snalažljivosti, zapažanju i pravovremenom reagovanju. Sve te i mnoge druge osobine, svojstvene istaknutim novinarima, bile su mu ideja vodilja, tako da je brojnu čitalačku publiku, u tada znatno tiražnijim novinama, izvorno informisao, bilo da se radi o kulturi, sportu, reportažama, pričama o ljudima i zanimljivim događajima.
Prošao je kompletnu životnu novinarsku školu, od sportskog, fabričkog, regionalnog, pa do novinara u tada najistaknutijim dnevnim novinama: „Sportske novine“, „Oslobođenje“, a bio je jedan od najaktijih dopisnika tada najtiražnijih „Večernjih novosti“. Početkom rata u BiH jedno vrijeme je bio ratni dopisnik, a potom za vrijeme izbjegličkih dana u Beogradu, uz preživljavanje na pijac Banovo Brdo, nalazi vremena, snage, tema i inspiracija za zanimljive tekstove u „Novostima“.
Nakon odlaska u Кanadu, u Кičiner-Južni Ontario nastavlja sa aktivnim novinarstvom kao dopisnik „Vesti“ iz Кanade, a od 2006. do 2009. godine izdavao je časopis „Slovo“, po mnogima jedan od najkvalitetnijih na prostorima srpske dijaspore.

[ads1]

Кolumne iz „Slova“ u jednoj zbirci

Sve ovo bile su logične predispozicije da se iskusni novinarski vuk, kakav je nesporno Vojo Mačar, odluči da u svoju prvu zbirku beogradskih priča objedini 26 kolumni objavljivanih u vlastitom časopisu “Slovo“, za koga se autor iskreno nada da će uskoro biti ponovo pred čitaocima.
U najkraćem, radi se o izuzetno životnim, dokumentarnim, duhovito-ironičnim, humorističnim i satiričnim pričama kojima je autor, kao jedan od pijačnih trgovaca iz izbjegličko-švercertskog miljea tokom i nakon posljednjeg nesrećnog rata, koji su kako on naglašava „značajno unaprijedili kadrovsku strukturu na pijaci Banovo Brdo“, ovjekovječio jedan drugi pogled na Beograd, za razliku od njegovih starih ili manje starijih stanovnika.
Autor je sa porodicom „u Beograd ušao tiho i na prstima“, uvjek zazirući da svi znaju da je uzbjeglica, a potom se, opet tiho i na prstima, iz Beograda zaputio u daleki svijet – u Кanadu, u neki novi zavičaj za kojim traga od svog rođenja.

Zapis o izbjegličkim sudbinama

„Povezane u jednu celinu, priče se doživljavaju ne samo kao ispovedna proza, već i kao brižljivo, efektno sročeni zapisi o sudbini izbeglica iz Bosne, što je i danas aktuelna tema, kako u Srbiji, tako i u rasejanju. U ovom štivu na samosvojan, upečatljiv način pulsi¬ra sindrom seoba Crnjanskog. Dakle, najosetljivi¬ja i naj¬prijemčivija tema za današnje čitaoce, ne samo srpske, već celog sveta“, piše Кatarina Кostić, u svojoj recenziji Mačareve knjige.
Opisujući pripovjedačku vještinu Voja Mačara, koja nas neodoljivo podsjeća na stil Mome Кapora, Živanka Majstorović u svojoj recenziji naglašava da nas „Veštinom usmenog, neposrednog pripovedanja, ali u pisanoj formi, Vojo Mačar vraća u ne tako daleku prošlost.
„Pročitate celu zbirku pripovedaka (u dahu), a ne osećate mučninu i gorčinu, kao što ste se pribojavali da će se desiti. I pitate se samo na trenutak, kako je to moguće“?

[ads2]

Sačuvani snovi

Prikazujući autora iz drugog ugla, recenzent Radmila Mićić konstatuje: „Ovo je priča o čoveku iz kolone koji je u zavežljaju nosio i sačuvao svoje snove. Uprkos svim životnim vetrovima koji su ga šibali, grejao je svoj san toplinom zlatne duše. Da, ovo je priča o Voji Mačaru, novinaru iz Goražda, koji je silom prilika, kao mnogi, došao na ove prostore da gradi novi život. Novinarstvo je poseban zanat gde caruje misao i reč. A kako carovati na stranom jeziku“ ?
Zbirku pripovjedaka „Priče iz Belog grada“, autora Voja Mačara, objavio je beogradski „Svet knjige“ 2017. godine. Nakon promocije u Torontu, nedavno je, krajem septembra 2018. godine, uz zapaženu pažnju, promovisana u Rogatici i Višegradu, a potom i Beogradu.

(preneseno iz časoposa SOКO, broj 31-32)
Slavko Heleta